Nazca, Arequipa en de Colca Canyon

Dinsdag 25 oktober 2016 – Nazca

Gisteravond sprak een ochtend uitslapen ons allemaal aan. Ondanks dat de wekker pas om 08.00uur stond, waren we er om 06.00uur al uit. Die jetlag houden we op deze manier mooi in stand. Klaar wakker.
We gaan de straat op om bustickets te komen voor de ‘overnight bus’ om 22uur. Deze zat nu al vol! Gelukkig gaat er ook nog een om 23.20uur. Deze heeft de 4 plekken op de tweede verdieping, helemaal voor aan, nog beschikbaar. De laatste uren in de bus, zodra het licht wordt, hebben we vast mooi zicht. Vlak daarbij zien we een winkeltje waar belegde broodjes met kip en vlees worden verkocht. Hier starten we de dag maar mee!

Mooi om te zien hoe de ochtend in deze stad start. We zien de fruitmarktjes, groente- en vleesmarkt, de kaalgeplukte kippen op de toonbank en zien de Peruanen ontbijten. We hebben het ontbijt nog niet zo lang op als we op het terras gaan zitten om koffie te drinken. Een stukje gebak zou daar lekker bij zijn. Bestellen maar!

Tussen 11.30uur en 13.00uur lopen Arie en Gezina nog een rondje door Nazca en zijn Wessel en ik druk met de foto’s en de video’s. Na de lunch melden we ons voor een bezoek aan Chauchilla. De enige begraafplaats in Peru waar mummies open en bloot in hun oorspronkelijke graven te bekijken zijn. De gids verteld ons in het Engels hoe de mummies 2000 jaar geleden gemummificeerd zijn door o.a. de ingewanden te verwijdere, opgevuld met een combinatie van chilipoeder en nog iets, knieën naar de borst (zithouding) en omwikkeld met eerst een laag katoen en daarna touw. Bizar om te zien! Vooral de schedels met wel twee meter lang haar. Door de grafrovers zin heel veel graven inmiddels dicht gegooid (was niet veel meer van over) maar zijn er nog zo’n 12 graven te zien. De begraafplaats licht echt in de middle of nowhere. Vanaf de weg wel 7 km off road. Toch is 24 uur per dag bewaking noodzakelijk om het restant in tact te houden. Wel hebben deze mummies een prachtige plek, omringd door woestijn en bergen. De gids heeft duidelijk meer haast dan wij en komt ons met de auto bij het laatste graf ophalen.

Tot de zon onderging en het frisjes werd hebben we op het dakterras gezeten met drankjes en chips. Op Tripadvisor lazen we dat bij Rico Pollo lekkere kip verkocht werd. In de ongezellige zaal namen we plaats en bekeken de menukaart. Arie wilde wel een hele kip en daarnaast nog een portie patat. Op internet las ik dat de porties erg groot waren. Lustte hij wel. Toch besloten om allereerst één kip te bestellen met patat en salade en daarnaast nog iets wat er op het plaatje uitzag als vleesspiesjes. We moeten ons de hele avond nog vermaken ivm nachtbus dus kunnen daarna wel extra bestellen. De mevrouw kwam aan om de bestelling op te nemen en gaf aan dat de salade en patat al bij de kip inbegrepen waren. Dan alleen de kip en de spiesen. Berekening gemaakt, incl. drinken nog voor geen €20,00 besteld. Kan niet veel zijn, naar wij dachten. Met een paar minuten kwam er een dienblad onze richting op met ontzettend veel gegrilde kip, sla en een bord met een heuvel patat erop. Poeh. Bijna op. Shit, spiesjes komen ook nog! Allemaal geproefd maar niet direct herkenbaar. Wel lekker. In het hostel opgezocht: hart…

Wel heel vlug klaar en hebben nog een paar uur voor de bus vertrekt. Arie heeft voor elkaar gekregen dat we in een willekeurig hotel op de bankjes bij de receptie konden zitten. Naast de open deur. Waren dit na een half uur wel zat en kregen het koud. Zijn allemaal moe en hebben geen zin om in een barretje te hangen. Voor een paar uur een hotelkamer geboekt en toch nog maar even het bed ingekropen. Heerlijk.
De wekker ging om 22.45uur. De spullen gepakt en naar de busterminal gelopen voor de 10uur durende rit naar Arequipa. Door de slingerende ‘snelweg’ langs de kust hebben we weinig kunnen slapen. Wel hebben we, toen het eenmaal licht werd, kunnen genieten van prachtig uitzicht. Ieder stuk was mooi en het landschap veranderde steeds wat. Zo’n bus is dan geen straf!


Woensdag 26 oktober 2016 – Arequipa

Vandaag hebben we een relaxt dagje gehad. Vanaf het busstation nemen we een taxi naar het hotel. Het is pas 10.30uur maar gelukkig kunnen we al inchecken en gaan allemaal even douchen. Vervolgens bekijken we het oude stadscentrum met het mooie Plaza de Armas. Iedere grote stad heeft wel zo’n Plaza de Armas, een soort hoofdplein. De stad heeft een fijne sfeer. De mensen zijn aardig, de straten zijn netjes en er staan mooie gebouwen. Goed zichtbaar dat dit een rijkere stad is. Een ander hoogtepunt van deze stad is het klooster. Dit is een dorp op zich! Leuk om te zien hoe de nonnen hier gewoond en geleefd hebben.

’s Middags maken we tijd om te zonnen op het dakterras en boeken we de tweedaagse tour voor morgen. Blijkbaar worden we vannacht al om 03.00uur opgehaald en gaan maar vroeg eten. Via tripadvisor vinden we een leuk restaurantje waar het gaat om de aardappel. De basis is een mix van 9 verschillende aardappels (zelfs een paarse!) met daarop groente/kip/vlees naar keuze. Grappig dat ook iedere aardappel echt een andere smaak heeft. Een specialiteit in Peru is Alpacavlees. Wessel kiest hiervoor en wij proeven dit ook. Net biefstuk!

’s Avonds pakken we de kleine rugzak in om mee te nemen. De backpacks kunnen we in het hostel achterlaten. Het is 20.45uur en de wekker gaat over minder dan 6 uur. Snel slapen!


Donderdag 27 oktober 2016 – Colca Canyon dag 1

Vandaag begint de tweedaagse tour naar de Colca Canyon, dat misschien wel de diepste bergkloof ter wereld is. Het verschil tussen de top en de rivier op de bodem is meer dan 1 kilometer!

In een uur of vier rijden we naar Chivay waar we een lekker ontbijt krijgen. Wel moeten we ons op tijd bij de bus melden om richting Mirador Cruz del Condor te gaan. Een mooie plek waarbij de kans groot is om de grootste roofvogel van Zuid Amerika te spotten. De condor heeft een spanwijdte van wel 3 meter! De kans is het grootst tussen 07.00uur en 09.00uur en ze wachten niet. Wij mogen ons gelukkig prijzen want hebben er in een korte tijd wel een stuk of 10 gezien! Een kwam vlakbij op een rots zitten. Was wat voor jou geweest, pap =)

In het dorpje Cabanaconde starten we met onze hike. De meeste reizigers doen we route andersom. Een voordeel voor ons is dat wij amper andere mensen tegenkomen en zeker niet in een rijtje hoeven te lopen. Dit ligt op bijna 3300 meter en het is de bedoeling dat we in zo’n drie uur dalen naar 2100 meter. De paadjes zijn steil en overal ligt gruis en losse stenen. Veel tijd voor pauzes is er niet en halverwege heeft Arie zijn knie al open liggen. De oase komt steeds dichterbij maar onze benen trillen al helemaal. Om half 1, na 3 uur snel dalen, trekken we de schoenen uit en is er 30 minuten de tijd voor een verkoelende duik in het zwembad. In het restaurant wordt de lunch voorgeschoteld voor de broodnodige energie. Veel mensen doen deze klimpartij in drie dagen en wij zijn jaloers dat wij de rest van de middag niet in dit kleine paradijsje op de bodem van de Canyon kunnen verblijven.

Om half 3 moeten we weer aan de bak omdat we anders niet voor het donker op onze overnachtingsplek zullen aankomen. We steken de stuk over naar de andere kant van het water en beginnen met 1,5-2 uur steil omhoog. Het is goed te merken dat we te maken hebben met andere ‘lucht’ en dat we op hoogte zitten. De zon is bloedheet en brand in onze nekken. De tas met liters water en spullen voor de overnachting voelt steeds zwaarder aan. Daarnaast hebben we allemaal wat last van onze darmen wat ook niet bijdraagt.

Onze privégids Marcelo gaf aan dat we na dit stuk klimmen een vlak stuk zouden hebben. Kwamen er snel achter dat hij ‘Peruaans vlak’ bedoelde. Stuk omhoog, stuk omlaag en gemiddeld blijven we op dezelfde hoogte (zo’n 2500 meter). De zon begint te zakken en moeten in ieder geval nog dalen naar 2200 meter. We hebben het allemaal zwaar en kunnen niet wachten tot we er zijn. Het is zo goed als donker op het moment dat we aankomen. Net op tijd!

We worden gelijk naar onze kamers gebracht. Voor ‘back to basic’ ziet het er van de buitenkant prima uit. Eenmaal op de kamer komen we erachter dat er geen licht is, amper warm water en geen stroom. Net waar je behoefte aan hebt na zo’n intensieve dag. Ach, zo leven ze hier nou eenmaal. Gelukkig met de zaklamp op de telefoon de kamer wat kunnen verlichten en het stof en zweet onder de douche af kunnen spoelen.
Marcelo vertelde dat we morgen, dag 2, om 03.30uur starten omdat we anders niet op tijd boven zijn. Telefoons snel uit want hebben deze morgen de eerste anderhalf uur hard nodig met klauteren. In het donker zitten koekeloeren tot het tijd was om te eten. Door de kou zijn we in bed gaan liggen en hadden weinig zin om hier nog uit te komen. Toch gegaan. In het eethok stond een tafel met daarop één kaars voor iets licht. Na een paar happen rijst en kip gaan we direct naar de kamers en doen we de ogen dicht.


Vrijdag 28 oktober 2016 – Colca Canyon dag 2

Wekker gaat, bed uit. Kraan open, geen water. Hmm. Gelukkig hebben we nog water in de fles om tanden te kunnen poetsen. Spierpijn valt mee maar staan niet allemaal te popelen. We weten wat ons te wachten staat…

Wessel vroeg gistermiddag aan Marcelo hoe oud hij Arie en Gezina schat. Zijn antwoord was: tussen de 65 en 70. Wessel moest en zou dit uiteraard met een lach op zijn gezicht aan hen vertellen. Dit ging niet in de koude kleren zitten en gaan om 03.30uur gelijk in rap tempo achter Marcelo aan. We dalen naar een volgende hangbrug en moeten vanaf dat moment bijna alleen maar omhoog. Met zo’n inspanning is het zelfs midden in de nacht al behoorlijk warm en doen de vesten direct uit.

Na een paar kilometer als een speer achter Marcelo aan (Marcelo kon Arie bijna niet voorblijven), kunnen we op een rots met prachtig uitzicht even bijkomen en wat eten. De gids toverde een tros bananen en koekjes uit de tas. Voor we een hap konden nemen vroeg Gezina: ‘liggen we op schema?’. Marcelo kon hier wel om lachen en gaf aan dat dit zeker zo was. Snel weer door. Moeten nog zo’n 4 a 5 kilometer naar de top en daarna nog een kilometer of 3 over geasfalteerde weg naar het dorp voor het ‘echte’ ontbijt. Komen vandaag meer mensen tegen dan gister maar voor iedereen is het afzien en horen we puffen. Het is de laatste kilometers echt afzien en de blijdschap is dan ook groot als we de top bereiken.

We sjouwen in een half uur naar het dorp waar het buffet ontbijt klaarstaat. Door het snelle tempo hebben we ineens alle tijd. Kunnen anderhalf uur bijkomen in het zonnetje met broodjes, ei, koffie en thee. Wessel valt nog even in slaap.

De bus haalt ons om 09.30uur op. Allereerst stoppen we bij een uitzichtpunt waar vandaan je, tot zover het oog rijkt, zowel naar beneden als opzij kan kijken. Fantastisch! Vervolgens rijden we door naar een soort toeristenfuikje waar we voor een paar cent de typische toeristenfoto maken: knuffelen met een lama en een alpaca. Dat we dit schattige beest eerder hebben gegeten… De touroperator heeft ook aan onze spieren gedacht en maken een stop bij de Hot Springs. Verschillende baden met ieder een andere temperatuur tussen de 30 en 45 graden. Na een uur badderen komen we er verrimpeld uit en gaan we naar een mooi restaurant met een uitgebreid buffet. Voelt als een mooie beloning na zo’n inspanning! Heerlijk gegeten en de mannen kunnen weer een biertje krijgen.

Om 14.00uur begint de terugreis. Na een stop bij lama’s en alpaca’s in de weide op hoge hoogte rijden we aan een stuk door. We slapen allemaal even. Bij het hotel nog geen tijd om te chillen. Moeten nog bus tickets kopen voor morgen, eten halen en geld pinnen. Na een warme douche kost het weinig moeite om in slaap te vallen.